tag:blogger.com,1999:blog-24948275784695243012024-03-19T04:40:12.885+01:00SchrijvershoekjeMijn naam is Floortje, en ik ben 21 jaar.
Ik woon in Sassenheim samen met mijn lieve vriend.
Deze blog houd ik bij om al mijn belevenissen, verslagen over diverse onderwerpen en niet te vergeten mijn boeken openbaar te stellen aan anderen.Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-35220604230294787542010-03-29T15:26:00.000+02:002010-03-29T15:26:06.779+02:00Bloed, Zweet en TranenNa drie weken van geestelijk bijkomen ben ik klaar voor mijn eerste verslag over mijn eerste hardloopavonturen. Na het trotseren van winterse kou en dagen van spierpijn begin ik het ritme te pakken te krijgen. Opeens mis ik mijn bus niet meer, opeens sta ik ’s ochtends fit op.<br />
<br />
<br />
Opeens weet ik waarom ik ook weer begonnen ben.<br />
<br />
Mijn spulletjes lagen al enkele maanden netjes op mij te wachten; het thermo-shirtje dat mij in een echte hardloopwinkel aangesmeerd is, mijn dure schoenen met veel demping –wat dat dan ook mag betekenen, mijn winddichte jasje en mijn oude joggingbroek.<br />
<br />
Het feit dat dit netjes over mijn stoel hing, liet mij eigenlijk al ontzettend sportief voelen. Ik voelde mij een ware hardloopster. Maar wel zo eentje die staat te hijgen en te puffen na het beklimmen van de drie trappen naar haar appartement.<br />
<br />
Op zondag 7 Maart was het echter zo ver. Ik mocht mezelf officieel sportief gaan noemen.<br />
Ik had mijzelf gewapend met het beginnersschema van de site www.dehardloopwinkel.nl.<br />
Dit schema vertelt mij precies wanneer en hoe lang ik moet lopen.<br />
De eerste keer stelde weinig meer voor dan 1 tot 3 minuten hardlopen, met evenveel minuten wandelen tussendoor.<br />
<br />
De eerste keren waren koud, winderig en zeer vermoeiend. Eén ding leerde ik er echter wel van; ik vond het leuk. Ik verheugde mij erop. Op mijn loopdagen deed ik vanuit mijn werklocatie niets anders dan de buitenlucht in de gaten houden; het zou toch niet gaan regenen? <br />
<br />
Inmiddels heeft het al op 10 loopdagen niet geregend en ik voel mij fitter dan ooit.<br />
In tien weken tijd zal ik volgens mij schema klaargestoomd zijn voor mijn eerste echte wedstrijd van 5 kilometer op de Leidse Marathon. Hoewel ik nu niet langer dan 4 minuten achtereenvolgend kan lopen, voel ik mij er alvast volledig klaar voor. Mijn voeten hebben er zin in.Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-30191680694778982332010-02-17T20:22:00.002+01:002010-02-17T20:24:23.818+01:00Apenheul<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHagrLXvPwNdpuqbWdJS9K3lp4k8pN5qwypdVTHj17xTEmO-KNWBE0rV6oSa4gaokz0RhcUXNE2hUy5H_0W-dCPrwkRiNAK7cnfXEi7H63MohGJZ67XAO4IhmCsKBwicRvAGGfRJgn-kFc/s1600-h/P9060005.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHagrLXvPwNdpuqbWdJS9K3lp4k8pN5qwypdVTHj17xTEmO-KNWBE0rV6oSa4gaokz0RhcUXNE2hUy5H_0W-dCPrwkRiNAK7cnfXEi7H63MohGJZ67XAO4IhmCsKBwicRvAGGfRJgn-kFc/s320/P9060005.JPG" width="179" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><br />
</span></o:p></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">Het idee ontstond naar aanleiding van vele bezoekjes aan diverse dierentuinen.</span></o:p></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">De tijgers kwamen toch nooit dicht in de buurt van het glas, de haaien waren nooit groot genoeg en de krokodillen maakten nooit spectaculaire moves. Wij denderden zoals gewoonlijk dwars door alle gezinnetjes met huilende kinderen heen en wierpen links en rechts een blik in een kooi.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Het waren de apen waar wij, zoals de opgewonden peuters om ons heen, minutenlang naar konden blijven staren. Met porren in elkaars zij attendeerden wij elkaar op iedere beweging van de zwart en bruin gekleurde beestjes, wij lagen dubbel om de grappen die zij met elkaar uithaalden en verzonnen de gesprekken die zij wellicht in apen-taal met elkaar voerden.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">“Nog even naar de apen?”, was ons standaard voorstel op het moment dat wij bij alle dieren waren geweest. </div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Gewapend met een aapvrije tas stonden wij op een zonnige zaterdagmiddag klaar voor onze tocht door de Apenheul. Wij voedden onze verwachtingen met wilde verhalen, ontstaan uit flarden herinneringen, van jaren geleden waarin apen wandelwagens sloopten en oorbellen uit rukten.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Met een fototoestel in de aanslag stapten wij met kloppend hart langs de met waarschuwingsbordjes behangen toegang.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1soEMnwUBVgjFjr_miYxri5JzZPakDHKphf1z9IIa3hg1ldQyKJbzzWqOcstzm3hKctfPcRzjUIjZbukG5t6RGKAiHmWieW9JHHLp8dWfsOu0XnOhgp2Bi5aww_TO8__0upz0E7x2w1L1/s1600-h/P9060034.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1soEMnwUBVgjFjr_miYxri5JzZPakDHKphf1z9IIa3hg1ldQyKJbzzWqOcstzm3hKctfPcRzjUIjZbukG5t6RGKAiHmWieW9JHHLp8dWfsOu0XnOhgp2Bi5aww_TO8__0upz0E7x2w1L1/s200/P9060034.JPG" width="200" /></a>“Misschien slapen ze nog”, merkte ik voorzichtig op nadat wij een tijdlang hadden genoten van vredige vogelzang. Het was nog vroeg. Apen hadden ook rust nodig. Wij hielden moed.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Twee maaltijden, drie rustpauzes en een aanval van een gans later begonnen wij echter zowel fysiek als geestelijk enigszins uitgeput te raken.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Ons grootste enthousiasme had plaats gevonden toen wij in de verte een zwart silhouet over het wandelpad zagen flitsen. Ergens hoog in de bomen, onzichtbaar voor het oog, hadden wij tevens wat geschreeuw van de eens zo leuke beestjes waargenomen.</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Gelukkig werd eind van de dag, rond een tijdstip waarop ik me al aan het voorbereiden was op de lange terugreis, onze gemoedsrust hersteld. Kleine aapjes, die alles behalve geïnterresseerd waren in lange haren, schoenveters of de aapvrije tas, kwamen dichtbij genoeg om onze verwachtingen te bevredigen. Enkele kiekjes en baby-geluidjes richting de beestjes later, begaven we ons met gemengde gevoelens naar de uitgang.<br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEini2j4NnbEA3tFAOGwv3uwUfGu0_u_LiXirzD7c-0rKN3c7vzk-VrT_ukowTWDltURxQUzVVY32pWbn2y2YkwUWqStLc5FWDEl7xJMftw3XyBlAbkGxQcvmhGilX43wJ93QzIuhLdF01GJ/s1600-h/P9060057.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEini2j4NnbEA3tFAOGwv3uwUfGu0_u_LiXirzD7c-0rKN3c7vzk-VrT_ukowTWDltURxQUzVVY32pWbn2y2YkwUWqStLc5FWDEl7xJMftw3XyBlAbkGxQcvmhGilX43wJ93QzIuhLdF01GJ/s200/P9060057.JPG" width="200" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">De aankoop van twee pluizige doodshoofdaapjes, bezorgde ons –als volwassen kinderen zijnde- uiteindelijk toch nog een tevreden lach op het gezicht.</div>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-74058204606894002002010-02-08T19:48:00.001+01:002010-02-08T19:49:00.364+01:00Het Oneindige Verhaal<div class="MsoNormal"></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b><br />
</b></span></div><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <o:p></o:p></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><a href="http://atrey.karlin.mff.cuni.cz/~vojtech/auryn-1.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="199" src="http://atrey.karlin.mff.cuni.cz/~vojtech/auryn-1.gif" width="200" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Vermoeid na een lange werkdag plof je op de bank. Je hebt het gehad met de drukte, je bent moe van de zorgen, je hebt nog even geen zin om aan de volgende dag te denken. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Met opgetrokken benen en een kop warme chocolademelk, zoek je ontspanning tussen de regels van het verhaal van een ander. Je leeft mee met de angst, je voelt de sidderende spanning, of de vlindertjes van romantiek. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">En dat alles, terwijl je zelf veilig op de bank blijft zitten. Wanneer het je teveel wordt, sla je het boek dicht en ben je terug in je eigen veilige leventje. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Maar wat als dat nu eens niet gebeurde? </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Wat nou als je, bij het dichtslaan van het boek, gevangen blijft in de wereld van een ogenschijnlijk fictief personage? Voor de ware fantast en diehard boekenwurm zal het een droom zijn. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Bastiaan Balthazar Boeckx is zo’n typische fantast en diehard boekenwurm. Doodsbang voor zijn eigen leven, en met name voor zijn gemene klasgenootjes, verschuilt hij zich liever achter de brede rug van de een of andere held uit zijn boeken. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Meneer Koriander is de boekhandelaar die hem de weg leert naar Fantasia; de wereld die meer is dan fictie alleen. Het boek, genaamd “het Oneindige Verhaal”, verbergt Fantasia tussen de geschreven regels. De gedrukte letters en vele bladzijden lijken Bastiaan niet in het minst gevaarlijk, ondanks de vele waarschuwingen van de boekhandelaar van wie hij het boek zal lenen.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Bastiaan zet zijn problematische leven aan de kant uit nieuwsgierigheid naar dit bijzondere boek. In eerste instantie lijkt het niet meer dan een prachtig, sprookjesachtig verhaal te zijn. Een racende reuzenslak, een rotsbijter en een eigenwijze dwerg kom je immers niet iedere dag tegen.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Maar wanneer Bastiaans geschrokken kreet, de hoofdpersoon van het verhaal verbaast doet opkijken, lijkt hij plotseling niet langer veilig te zijn zodra hij het boek dichtslaat. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Hij moet zijn hoofd uit de wolken halen om zijn eigen leven weer op pootjes te zetten, maar kan hij dit in de wetenschap dat het lot van de fantasiewereld in zijn handen ligt?</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><a href="http://media.tumblr.com/tumblr_kvah07lDyv1qzzwd2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://media.tumblr.com/tumblr_kvah07lDyv1qzzwd2.jpg" width="133" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">“Het Oneindige Verhaal” is ultiem leesvoer voor elk kind en iedere volwassene.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Volgens dit verhaal wordt ieders leven al lezend gevolgd door iemand uit een ander leven, wat de titel direct verklaard.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">De ontroering van Atreyu met zijn paard Artax, de humor van de dwergjes bij het Orakel en de angst voor Gmork het schaduwwezen, voeren je mee in een sprookjeswereld vol fantasie.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;">Ook ik ben bij iedere nieuwe pagina met verhitte wangen blijven hopen dat ook mijn naam plotseling smekend uitgesproken zal worden door de Kleine Keizerin, en ik op de rug van een geluksdraak een ritje zal mogen maken.</span></span></div>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-64550702202213362442010-02-01T20:41:00.002+01:002010-02-01T20:44:38.478+01:00Pink Floyd - Wish You Were Here<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjlT1zTHrdybIIPyatnB9aVY3_vPrSy9cWGGs1GkqVWB3KvH2T9YQLzVo8TaN_-W89XcnhWzIgAVfsX8nMrVKSg_1vqH3kwXulSI0SFrVheWrF8seg5uQlxN6G1Cdr0-yybk1SUa_P327o/s1600-h/Pink+Floyd+-+Wish+You+Were+Here.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjlT1zTHrdybIIPyatnB9aVY3_vPrSy9cWGGs1GkqVWB3KvH2T9YQLzVo8TaN_-W89XcnhWzIgAVfsX8nMrVKSg_1vqH3kwXulSI0SFrVheWrF8seg5uQlxN6G1Cdr0-yybk1SUa_P327o/s200/Pink+Floyd+-+Wish+You+Were+Here.jpg" width="200" /></a></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: Verdana; font-size: small; font-style: italic;">"How I wish... How I wish you were here.<br />
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year.<br />
Running over the same old ground.<br />
What have you found? The same old fears.<br />
Wish you were here."</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">"Pink Floyd" grijpt je en sleurt je mee in een wereld waar muziek een andere betekenis heeft. Of het laat je in de kou achter zonder je ooit nog een kans te geven.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">"Deprimerend", heb ik het eens horen noemen. "The sound of my soul", heb ik er weleens over gelezen. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">Het raakt je, of het raakt je niet. Maar als het je raakt, begrijp je het. Begrijp je het niet, laat het alsjeblieft met rust. Vol onbegrip spreken over "Pink Floyd", is als het aanslaan van een snaar op een ongestemde gitaar. Deze gitaar kan niet 'een beetje' gestemd zijn. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">Nee, als de betreffende snaar gestemd is, is deze werkelijk geëikt. Kippenvel. Het klopt gewoon. Je voelt het, je weet het. Je wilt het geluid niet meer verliezen.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>"Remember when you were young, you shone like the sun.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>Shine on you crazy diamond.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>Now there's a look in your eyes, like black holes in the sky.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>Shine on you crazy diamond.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>You were caught on the cross fire of childhood and stardom.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>Blown on the steel breeze.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>Come on you target for faraway laughter, come on you stranger.</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><i>You legend, you martyr, and shine!</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">Enkel gereserveerd voor speciale avonden, staan een groot aantal albums van deze wonderlijke band op mijn ere-plankje. Het is geen muziek dat ik even op mijn MP3-speler knal en vrolijk luister in de bus, op weg naar mijn werk, starend naar mijn ijselijk neutrale medepassagiers.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">Hoewel ik vele andere favoriete bands ken, met tevens kippenvel veroorzakende nummers, blijft "Pink Floyd" mijn thuisoord waar ik soms pas na maanden afwezigheid weer naar terug keer.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">En ook dan weer kunnen enkel tranen in mijn ogen mij ervan verzekeren dat het nooit is weggeweest uit mijn hart.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">Mijn laatste wens zou zijn geweest om een van hun grandioze live optredens meegemaakt te hebben, en in het speciaal mijn favoriete nummer live gehoord te mogen hebben, van het gelijknamige album als waar dit bericht om draait.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;">Maar desondanks zullen hun akkoorden nog regelmatig door mijn kleine huiskamer weergalmen, waar ik met een fictieve pijp vanuit mijn even fictieve schommelstoel, altijd gebiologeerd naar zal zitten luisteren.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-size: small;"><br />
</span></span>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-51851536454684297822010-01-31T15:06:00.002+01:002010-01-31T16:41:36.202+01:00Het Witte Raaf Effect<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i><br />
</i></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Wat kan de wereld groot zijn, op het moment dat je erachter komt hoe klein je zelf bent.</i><i><o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Wanneer je de horizon tot mijlen in de verte –en naar je gevoel ook mijlen ver in de toekomst- ziet liggen, kun je je afvragen hoe je daar ooit komen moet, wat je mag hopen en verwachten van datgene dat je gaat zien, als je er eenmaal gekomen bent.</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i><br />
</i></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">De eerste poëtische regels van "Het Witte Raaf Effect"; een roman die verder gaat dan enkel over de liefde tussen een man en een vrouw. Foran en Rosita vormen gezamenlijk de rode draad binnen dit verhaal; ieder met een geheel andere visie, maar wel degelijk verbonden op een manier die hechter is dan zij zelf hadden verwacht.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><div class="MsoBodyText"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Het hele verhaal lijkt al vertelt te zijn.</i><i><o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoBodyText"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Als liefde op het eerste gezicht, of het voelen van de klik die nodig is om een goede vriendschap te doen ontstaan. Het is nu enkel heftiger. Misschien is de reden daarvan de eindeloze groene zee van eenzaamheid en de verbitterde pijn in hun hart. De schrale hoop met een blik op de horizon. Misschien is het de vlam van wit heet vuur dat door de wereld lijkt te knallen op het moment dat Rosita haar ogen opent en dit keer in de ogen van een jongen kijkt. </i><i><o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoBodyText"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Het hele verhaal lijkt al vertelt te zijn.</i><o:p></o:p></span></div></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">"Het Witte Raaf Effect" speelt zich af in de verbintenis van de harten van Foran en Rosita.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">De gebeurtenissen voltrekken zich voornamelijk in de psyche van de door het leven getekende hoofdrolspelers. </span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">Hoewel hun gedachten, gevoelens en emoties dikwijls een wereld van verschil met elkaar kennen, vormt de uitgebreid beschreven omgeving een fictief decor voor dezelfde geestelijke staat waarin zij verkeren. </span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">Binnen hun persoonlijke wereld van eenzaamheid, verdriet en spijt, komen zij elkaar onverwachts tegen en beseffen zij dat enkel de ander hen kan redden van de verwachte ondergang.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Alleen Foran was er om haar te kunnen horen. Hij schreeuwde niet terug, hij werd niet bang, noch verbaasd. Hij gebruikte enkel ieder moment dat er een woord over haar lippen kwam om haar te kunnen analyseren.</i><i><o:p></o:p></i></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><i>Rosita wilde niet geanalyseerd worden. Ze merkte niet aan de jongen dat hij hiermee bezig was, sterker nog, ze lette er totaal niet op wat hij wel of niet aan het doen was. Ze wilde weg. Ze wilde naar de horizon rennen tot ze voor de stekende bruine ogen niet meer zichtbaar was. </i></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i><br />
</i></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i><br />
</i></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i></i></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><i></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><i></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><i><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">De heuvels om hen heen zijn te wijds. Te groen, te effen. De lucht is te blauw en de wind is te zacht. Hier in deze groene zee bestaat geen doel. Voor hen gold het doel om eruit te komen, de uitweg te zoeken in het doolhof zonder paden. Misschien zelfs het doolhof zonder uitgang. Niets dat aan kan geven wanneer je in een kringetje loopt. Niets dat je de weg kan wijzen. Niets dat je de weg zou willen wijzen.<o:p></o:p></span></div></i></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal">Verdwaald geraakt in hun wereld van enkel een stekend felle zon en een oneindig heuvellandschap, komen Foran en Rosita niemand anders tegen om hen de weg te wijzen of hen te steunen in hun zware tocht.</div><div class="MsoNormal">Uiteraard bestaat dit landschap niet; niet hier, en niet in hun wereld.</div><div class="MsoNormal">Waar deze twee personages wonen, of waar zij hun dagen feitelijk mee door kwamen, wordt niet verteld.</div><div class="MsoNormal">Het doet er ook niet toe; een gevoel, gedachte of emotie kan immers vele malen sterker en overheersend zijn dan het dagelijks leven is.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">"Het Witte Raaf Effect" bevat de overtuiging van de waarheid achter een speciale band tussen twee mensen.</div><div class="MsoNormal">Een band die vele niveaus hoger ligt dan een band binnen het dagelijks leven komen kan.</div><div class="MsoNormal">Het gaat om de klik die je voelt, wanneer je elkaar diep van binnen tegen komt. In je eigen, persoonlijke wereld van je hart. Die plek waar ogenschijnlijk niemand anders bij kan; waar je alleen rond zwerft en zelfs niet verwacht ooit iemand tegen te zullen komen.</div><div class="MsoNormal">Tot de dag dat dit gebeurd.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Kijk eens, daar boven?<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">De witte raaf, die ieder van ons volgen zal.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Geen levenspad te zwaar, bij dit innerlijk weten, dat de tocht zoet maakt.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Maar niet iedereen van ons, haalt het tot het eind.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">De sterren zijn onze dierbaren, die wij altijd zullen missen.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Juist in de donkerste nachten van onze tocht, zien wij echter dat ze bij ons zijn.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Vergeet nooit hoe je de witte raaf bereiken zal, door hem te blijven volgen.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Het zit ‘m immers niet in het zien, maar in het geloven dat jou waarheid je naar je levensdoel zal leiden.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Laat je leiden door je hart...<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Het fluistert, dus luister daar goed naar...<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i><br />
</i></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">Deze poëtisch geschreven psychologische roman is door mij geschreven in mijn 14e levensjaar.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">Met hier en daar vreemde zinspelingen maar des te meer waarheid, liggende tussen de regels, is dit boek te gebruiken als fijn tijdverdrijf.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;">Het is daarom ook op vriendelijk verzoek te bemachtigen.</span></span></div><br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span></span></div>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-33809507205269369982010-01-30T22:57:00.000+01:002010-01-30T22:57:14.154+01:00RC Andries<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm6D83wiIqz5MnKvq-_wQAGENSALONGfav6sgcEsJrttRJepAklihniK2CMZMoM7U0pX0roQFO_xM1QEkL0PNWznWDA3Z8h767o6R95oey6y9kL71z2BljjLLHNzrbyUIILvKvup3L7w0y/s1600-h/PB230141.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm6D83wiIqz5MnKvq-_wQAGENSALONGfav6sgcEsJrttRJepAklihniK2CMZMoM7U0pX0roQFO_xM1QEkL0PNWznWDA3Z8h767o6R95oey6y9kL71z2BljjLLHNzrbyUIILvKvup3L7w0y/s200/PB230141.JPG" width="200" /></a></div>Ik kon de blos duidelijk voor mij halen, die op dat moment op Andries' wangetjes liggen moest. Verlegen vertelde hij mij, ongeveer een half jaar terug, aan de telefoon dat hij een op afstand bestuurbare helikopter wilde.<br />
<br />
Hij wist al precies welke en het zou heus niet zo duur zijn.<br />
Of wij die alsjeblieft direct aan het eind van mijn werkdag zouden kunnen gaan kopen?<br />
<br />
Dit betekende het begin van een grote hobby van mijn vriend waar ik eerder nog geen weet van had, maar al die tijd al diep in zijn hart verborgen had gelegen. Vele redenen hadden hem ervan weerhouden om eerder een helikopter of vliegtuig gekocht te hebben: geen geld, geen tijd, en nog de meest verbazingwekkende was dat hij bang was dat ik hem dan niet meer leuk zou vinden. Het zou immers een nerd-hobby zijn.<br />
<br />
Een nerd-hobby is het ook wel, als ik kijk naar de vele oudere vrijgezellen mannen die deze hobby delen.<br />
Maar voor mij is mijn vriend niet enkel de enige stijlvolle jongen die van op afstand bestuurbare spullen houdt, maar tevens de beste piloot van allemaal.<br />
Ik was trots toen ik hem hielp de helikopter te betalen, en nog trotser toen ik een paar weken later hem zijn eerste vliegtuig cadeau mocht doen. Jack, zoals we hem gedoopt hebben, heeft echter nog vele verwondingen opgelopen voordat ik nu kan zeggen dat Andries de beginners-fase wel uit is.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1jsZbFEl1U_ogjBhdaxBT-6H_RwG2Kz90hFoIw8eXCAvXo6znqBft29MaBapYO7US7aRMMB-Ynff3vAOETjU4cmEJiDXFcgU9tq6TZSI2TFXyzTDF40b25H9ounhe5nzHnK9ZD94DZWH9/s1600-h/PB230139.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1jsZbFEl1U_ogjBhdaxBT-6H_RwG2Kz90hFoIw8eXCAvXo6znqBft29MaBapYO7US7aRMMB-Ynff3vAOETjU4cmEJiDXFcgU9tq6TZSI2TFXyzTDF40b25H9ounhe5nzHnK9ZD94DZWH9/s200/PB230139.JPG" width="200" /></a></div>Met Jack zijn wij begonnen op een klein grasveldje, een paar blokken achter ons appartement gelegen. Hij vloog er een paar rondjes mee en stortte vervolgens neer, om dan een paar dagen te nemen om Jack te repareren. Hierna begon de cyclus weer opnieuw.<br />
<br />
Mijn talentvolle jongen ging echter hard vooruit.<br />
Met mijn nieuwe baan had ik achter zijn rug om een hoop geld bijeen gespaard en op zijn verjaardag was het zo ver: helemaal uit Amerika geïmporteerd kwamen zijn twee droom-vliegtuigen.<br />
De ene hebben wij na twee korte vluchten met het vuil buiten moeten zetten, maar de ander heb zelfs ik in mijn hart gesloten als het eerste vliegtuig waarmee ik mijn vriend zo goed en mooi heb zien vliegen.<br />
Het mooie, groene, ietwat met littekens getekende vliegtuig John.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXptdX9QAhQd-Q1kciqDuPfy7Fj-Mhyr-4bcmmEAOlmGSxj4xVos650K1dqfWiKxmJKG4gHauEb-vHMgrTir0PJKqN77OOHEc484Y9bsKgWdr9wnJq6ikaq7cq76MJjh5U6N_9fMYoVsQk/s1600-h/P9120075.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXptdX9QAhQd-Q1kciqDuPfy7Fj-Mhyr-4bcmmEAOlmGSxj4xVos650K1dqfWiKxmJKG4gHauEb-vHMgrTir0PJKqN77OOHEc484Y9bsKgWdr9wnJq6ikaq7cq76MJjh5U6N_9fMYoVsQk/s200/P9120075.JPG" width="200" /></a></div>Tot op heden is John nog steeds heel en in leven. Hoewel het in deze strenge winter ietwat koud voor mij is om met vriendlief mee te gaan, ben ik er toch graag bij en film ik het hele spektakel.<br />
<br />
Wanneer Andries niet aan het vliegen is, is hij dikwijls op de vliegtuigclub te vinden -met jawel; oudere mannelijke vrijgezellen- of anders op het grote vliegveld waarop hij als vliegtuig-clublid zijnde met zijn vliegtuigen mag oefenen. Ook brengt hij veel van zijn tijd, naast het in mijn armen liggen, door met het openbaar maken van zijn avonturen en filmpjes met zijn prachtige vliegtuigen.<br />
<br />
Hierbij promoot ik met alle liefde Andries' persoonlijke blog: www.rcandries.blogspot.com<br />
En via onderstaande link zijn zijn spectaculaire filmpjes te vinden: <a href="http://www.youtube.com/user/RcAndries">http://www.youtube.com/user/RcAndries</a>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-3760168983349306762010-01-30T22:29:00.002+01:002010-01-30T22:34:21.128+01:003 Januari 2009<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZqWfiWqlctsasV1h6qI6YqjtFCwpZ6uDCQXhbOvJHCM4PQ9EObRQ2M_ywx8N-Eq994HC_24qEb09ES-eQVwFjcgQycFzMs8RVTlH1gz-ytt2fH2eRYI4qKTHyfUOtGojJfhZZMXTCV50v/s1600-h/Marbella+038.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZqWfiWqlctsasV1h6qI6YqjtFCwpZ6uDCQXhbOvJHCM4PQ9EObRQ2M_ywx8N-Eq994HC_24qEb09ES-eQVwFjcgQycFzMs8RVTlH1gz-ytt2fH2eRYI4qKTHyfUOtGojJfhZZMXTCV50v/s200/Marbella+038.JPG" width="200" /></a></div><br />
Ellenlange verhalen over PHP, klachten over een laptop die niet naar behoren functioneerde, verslagen over een nieuw gekochte auto...<br />
<br />
Het is wonderlijk dat ik deze redelijk onwelkome gast op mijn MSN-lijst niet direct verwijderd heb, of bij voorbaat zijn verzoek niet heb afgewezen, maar dit is hoe het is gegaan. Vanaf het allereerste begin.<br />
<br />
Alles begon even na kerst en net voor oudejaarsavond.<br />
Het had allemaal te maken met een feestje waar ik eigenlijk niet naartoe wilde gaan.<br />
Het lag niet aan het feestje en ook niet aan de persoon die het feestje gaf -al was het niet verwonderlijk geweest als ik die avond niet met deze persoon door had willen brengen. Of welke avond dan ook. Maar dat terzijde. Hij had mij uitgenodigd voor zijn feestje, om een tot nog toe onbekende reden.<br />
Ik had geen zin, omdat ik geen zin had in welk feestje dan ook. Het was net uit met mijn vriend, ik had liefdesverdriet en dreef rond in zelfmedelijden tot drie maanden nadat mijn meelevende ex mij al lang en breed vergeten was en een nieuw leven was begonnen.<br />
<br />
Ik zat sikkeneurig achter mijn computer van 's middags tot vroeg in de ochtend mijn kostbare kerstvakantie te verdoen, wat wellicht de reden is geweest dat een beetje afleiding van de ene of andere slijmbal geen kwaad kon.<br />
Andries -de over PHP, laptops en auto's zeurende onwelkome gast- was een van de feestgangers die tevens aanwezig zou zijn op het feestje van oudejaarsavond. Zodat ik de overige gasten vast kon leren kennen, voor het geval ik toch wilde komen. Echter wilde ik niet komen, maar Andries zelf eigenlijk ook niet.<br />
Dat was één ding dat wij gemeen hadden en voor dat moment wellicht het enige.<br />
<br />
Voor mij werd het pas vervelend toen hij oudejaarsavond zelf met mij wilde doorbrengen op een ander feestje. Voor dit soort uitstapjes met een volslagen vreemde vond ik toch dat wij iets te weinig gemeen hadden, en ik sloeg het af.<br />
Dat het uiteindelijk de liefde van mijn leven bleek te zijn op wie ik mijn slechte humeur botvierde en hem vervolgens een paar uur voor de gemaakte afspraak in de steek liet, had ik op dat moment niet willen bedenken. Ik bracht oudejaarsavond achter mijn laptop door. Alleen.<br />
<br />
Dat schoot pas drie dagen later door mijn hoofd; even nadat mijn moeder het zo gehad had met mijn gedrag dat zij bleef aandringen eens een afspraak in te plannen met de vreemdeling waarover ik steeds mijn beklag deed tegen haar.<br />
We gingen schaatsen; Andries en ik. Hij had geluk dat ik mijn telefoon op nam toen hij belde of ik al op het station was gearriveerd. Nog geen half uur daarvoor was ik nog in twijfel geweest of ik misschien niet moest komen opdagen. Maar ik kwam opdagen.<br />
<br />
Hoewel wij beide nu van mening zijn dat we elkaar beter direct om de hals hadden kunnen vallen, ten huwelijk hadden kunnen vragen of gezegd zouden hebben dat we niet meer zonder elkaar konden, begon alles met een simpel "hallo!".<br />
Ik stapte in zijn pas gekochte auto; een groene Peugeot 205. We keken elkaar aan, werden verliefd en besloten heel diep van binnen om nooit meer uit elkaar te gaan.<br />
<br />
Nog geen paar uur later -uren waarin ik regelmatig geforceerd in zijn armen ben gevallen tijdens het schaatsen- gaven wij elkaar een kus op de bank in zijn appartement in Sassenheim. Ons geluk was bezegeld.<br />
<br />
Een week later, zondag 10 Januari 2009, zijn wij mijn spullen op gaan halen en heb ik dit kleine huisje nooit meer onnodig verlaten.Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-80155647551422952392010-01-30T12:57:00.002+01:002010-01-30T20:03:13.440+01:00Walibi World<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnJZxdV_S_4fZZUquSGta3nQ8uiI1jXWHpJObRpebYX2ItSq3TneZKcNXLOgrfeVQFfizuqSDKH88hyrJAC-bDMCU9x49P1LUn4AxIwQZpglMgLP7Kitpr4nmhykFtqdLIbI-g8IQkhMcD/s1600-h/P5160008.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnJZxdV_S_4fZZUquSGta3nQ8uiI1jXWHpJObRpebYX2ItSq3TneZKcNXLOgrfeVQFfizuqSDKH88hyrJAC-bDMCU9x49P1LUn4AxIwQZpglMgLP7Kitpr4nmhykFtqdLIbI-g8IQkhMcD/s320/P5160008.JPG" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Het was weer de tijd van het jaar; bij de gedachte aan achtbanen en vooral de loopingen hiervan, kreeg ik zweethanden en trilbenen. Nadat ik ruim een jaar daarvoor mijn angst voor over-de-kop attracties heb overwonnen, is het voor mij van essentieel belang om regelmatig terug te keren naar een pretpark en het nog eens te proberen. Anders acht ik de kans groot dat ik het helemaal niet meer aan zal durven.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Dat jaar stond er echter iets anders op het programma, naast de beroemde "Goliath" en uiteraard de "Express", waarin ik mijn grote angst heb overwonnen. In de weken die volgden nadat ik aangekondigd had dat ik naar Walibi wilde, sprak vriendlief nergens anders meer over dan die ene geweldige attractie waardoor hij Walibi zo'n leuk park vond. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">"Een ontspannend tochtje", noemde hij het, "je zal het geweldig gaan vinden! En zo romantisch!"</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Hij bleef erop hameren dat wij er hoe dan ook in zouden gaan, al zouden wij ervoor moeten bijbetalen.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Ik vond het prima. Het ging niet over de kop en zou ontspannend en romantisch moeten zijn: wat wil een meisje als ik nou nog meer? Keer op keer beloofde ik mijn stralende vriendje, dat wij er daadwerkelijk in zouden gaan. Ik was allang blij dat wij zo'n mooie zomerdag hadden uitgekozen om naar het park te gaan, en ik had er oprecht zin in.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">In Walibi aangekomen, leek deze belofte echter als lood in mijn schoenen te zakken. De dag leek plotseling niet zo zomers meer. Ik voelde mij als een lammetje dat een vos op bezoek had gevraagd.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">De attractie waarover Andries gesproken had, torende hoog boven mij uit en leek mij grijnzend aan te staren.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">De "Skydive". </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPPMnHR6dppio8NiFe9XcofFZ2boxdElB4B24t8flMUVg_YdyPm8NyfKdBwtxZxYxyR9ctSNz2RpGuhOioF_co55AZTSaS3DdqYGYgZo5E-2Si4YEum3yPD7GPszywRhOFAAoMV8JXflWG/s1600-h/Skydive.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPPMnHR6dppio8NiFe9XcofFZ2boxdElB4B24t8flMUVg_YdyPm8NyfKdBwtxZxYxyR9ctSNz2RpGuhOioF_co55AZTSaS3DdqYGYgZo5E-2Si4YEum3yPD7GPszywRhOFAAoMV8JXflWG/s200/Skydive.jpg" width="200" /></a>Nee, hij ging niet over de kop. Maar het gevaarte was hoger, sneller, en meer zweethanden-veroorzakend dan ik mij had voorgesteld.<br />
Mijn gevoel lag in een tweestrijd. Hoewel de pure angst zich van mij meester maakte, lag in mijn geheugen gegrift het stralende gezichtje van mijn lieve vriend wanneer ik hem verzekerde dat wij zijn favoriete attractie romantisch samen zouden gaan doen.<br />
De afgelopen weken had ik hem over niets anders gehoord, en schuldgevoel stak de kop al op bij enkel de gedachte het park te moeten verlaten zonder mijn belofte te zijn nagekomen.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Voor ik wist wat ik deed, stonden wij gearmd in de rij om een kaartje kopen, om daarna onze fictieve dood tegemoet te lopen. Het was geen gewone angst, die ik voelde. "Bang zijn" is iets anders dan "angst."<br />
Dit was een grens. Een grote, met waarschuwingsborden en neonverlichting aangegeven grens. Iets wat een mens "niet doet", zoals je ook niet zonder doodswens van een flatgebouw af zal springen.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Wij werden vastgemaakt in een pak, dat kwam van onze oksels tot bijna aan onze voeten. Op het moment dat wij aan het touw gekoppeld waren en op onze buik in de lucht hingen, brak de paniek bijna uit.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Ik had niets om mij aan vast te houden. Enkel had ik Andries' arm om de mijne geklemd, maar geen touwtjes of handvatten waren er om mij aan vast te klemmen. Het voelde alsof ik niet vast zat, maar elk moment door de zwaartekracht naar beneden kon worden getrokken.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Hoger en hoger werden wij opgetrokken, tot 52 meter hoogte wel te verstaan. </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Publiek stond beneden toe te kijken, zoals in de middeleeuwen hele pleinen vol stonden met mensen die heksen gestenigd wilden zien worden. Allemaal ramp-toeristen, met hun fotocamera's klaar, wachtend op een beetje spektakel. </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">"Bel de ambulance maar vast!", had ik nog geroepen. "Tot zo!", riepen de behulpzame medewerkers ons toe.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">"Tot op mijn begrafenis!" Schreeuwde ik terug.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Het angstigste moment kende ik, toen wij elk moment in een vrije val los gelaten konden worden.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Ieder moment kon het gebeuren, wij wisten enkel niet wanneer precies. Onder mij zag ik niets dan lucht, met in de verte de grond waarop ik voor mijn gevoel een dodelijke smak zou gaan maken.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Daar gingen we. We werden losgelaten. Letterlijk. Ik gilde het uit van pure angst.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Ook in de laatste schommelstoel-achtige zwaaien die wij aan het touw maakten, wilde ik niets liever dan weer met beide benen op de grond staan.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"> "Leuk he?" Lachte Andries mij toe. Ik kon niet meer praten. Niet meer denken. Enkel trillen en proberen mijn tranen in te houden. Dit was het dan. Ik stond weer met beide benen op de grond. </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Aangezien wij het meeste van de andere attracties al gehad hadden, was deze overwinning voor mij genoeg reden om direct huiswaarts te keren. Even geen snelheid meer, even geen hoogtes. Even geen gillende mensen, of doodsangsten. </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Ik nestelde mij veilig in de auto, onwetend van het feit dat onze rit naar huis veel gevaarlijker was dan mijn rit in de "Skydive", de achtbanen en andere attracties. </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Of het werkelijk een overwinning was kan ik niet zeggen; nooit meer zal ik daar in die rij staan om een kaartje te kopen. Ik heb mijn belofte aan mijn vriend gehouden, en denk voortaan wel twee keer na voor ik zeg dat ik werkelijk alles voor hem over heb. </div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;">Spijt? Nee, dat niet. Spijt zou ik enkel gehad hebben wanneer ik naar huis was gegaan nog voor ik de vlucht gemaakt had. Ik kan nu tenminste weer iets nieuws aan mijn rijtje "enge dingen" toevoegen.</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-41173451080503043882010-01-28T21:22:00.003+01:002010-01-30T20:02:49.547+01:00Avifauna<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijMoMEw3Z_8_EfW7NEsp_JDO3BrNA63L8XNMY1Nbk2ubvQWdQ0Y0AMmo3QttzDdJgmJ9961GbMnuqu9qpHahNciUckCTHpLh4k_c2S6wl00cQTOrCGkFIYzCTwWBp5h5q_amnkTy0LI4wp/s1600-h/056.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijMoMEw3Z_8_EfW7NEsp_JDO3BrNA63L8XNMY1Nbk2ubvQWdQ0Y0AMmo3QttzDdJgmJ9961GbMnuqu9qpHahNciUckCTHpLh4k_c2S6wl00cQTOrCGkFIYzCTwWBp5h5q_amnkTy0LI4wp/s1600-h/056.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijMoMEw3Z_8_EfW7NEsp_JDO3BrNA63L8XNMY1Nbk2ubvQWdQ0Y0AMmo3QttzDdJgmJ9961GbMnuqu9qpHahNciUckCTHpLh4k_c2S6wl00cQTOrCGkFIYzCTwWBp5h5q_amnkTy0LI4wp/s200/056.JPG" width="200" /></a></div><br />
<br />
Op een mooie lentedag besloten Andries en ik weer eens halsoverkop een uitstapje te plannen. Ditmaal zou onze trouwe Mazda ons naar Avifauna brengen; een dierenpark dat voornamelijk in het teken staat van allerlei soorten vogels.<br />
<br />
Wij vluchtten ons gewone leventje uit en hielden ons die middag schuil in een compleet andere wereld, omringd door soms zelfs griezelige creaturen die ons aanstaarden met grote snavels en bolle ogen.<br />
<br />
Veel van deze vogels waren zelfs niet achter hekken gesloten, wat Andries aanzette tot het maken van spectaculaire foto's. Ik was er niet altijd even gelukkig mee om als figurant op een van deze foto's te poseren, maar achteraf moet ik toegeven dat ik blij ben met onze kiekjes.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsabr-oXItK-D0_OUfKc1j_ZsQcasYfYPcD7zAia3o-_JcITEOitY2uju2EDiAqUu22r7WUFSWhdC3Sk-CXLG4gP5JG4pkV6pNHSiX_Dp5jD7IPA0OlaUfj0KC9rQ5G8c_FBE-809pF9Ha/s1600-h/038.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsabr-oXItK-D0_OUfKc1j_ZsQcasYfYPcD7zAia3o-_JcITEOitY2uju2EDiAqUu22r7WUFSWhdC3Sk-CXLG4gP5JG4pkV6pNHSiX_Dp5jD7IPA0OlaUfj0KC9rQ5G8c_FBE-809pF9Ha/s200/038.JPG" width="150" /></a><br />
Van roze flamingo's en bontgekleurde papegaaien, tot ondefinieerbare dieren en zelfs pinguïns kwamen wij tegen. Met onze pas gekochte fotocamera legden wij om de beurt iedere beweging vast, terwijl wij steeds in nieuwe verbazing vielen bij het langs lopen van de heuvels en kooien.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ip2njTe8Ext3itPvx0l2ryeQDb39kyBsI6AN_HMihF8HDIqK0w1Aw9ZaWNs_5Q1MFybNFeNYyd_9v2Z87yLWLEwsIy6D_q8Vr11D96tJ5Wu_oWa7y3CGtKDg_-zHIvjuJPq6ZI2dgNKZ/s1600-h/104.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ip2njTe8Ext3itPvx0l2ryeQDb39kyBsI6AN_HMihF8HDIqK0w1Aw9ZaWNs_5Q1MFybNFeNYyd_9v2Z87yLWLEwsIy6D_q8Vr11D96tJ5Wu_oWa7y3CGtKDg_-zHIvjuJPq6ZI2dgNKZ/s200/104.JPG" width="200" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinlhob84e4kBAGOt6BpjAT20IExi4F6P-zgkDuU_Uo-lgWXHyLmfhSRMaYFrVag6az3YwbqefI810yb4zJ75xrIrToP_8eBFKGaKb5KLrvSQrAMLmApdFWrgayqw0Cc8xwMeUi1-nYJC8a/s1600-h/067.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinlhob84e4kBAGOt6BpjAT20IExi4F6P-zgkDuU_Uo-lgWXHyLmfhSRMaYFrVag6az3YwbqefI810yb4zJ75xrIrToP_8eBFKGaKb5KLrvSQrAMLmApdFWrgayqw0Cc8xwMeUi1-nYJC8a/s320/067.JPG" width="240" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">En links op de foto ziet u uiteindelijk de vreemdste, maar tevens ook liefste vogel van allemaal.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Ik kon het niet laten; ik heb deze mee naar huis genomen.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG1Xg6wHe4nAzs_ql3ckP7eEbRXLjZuhAGqatsvhY04dSlwdD3mxZjjPO3EJmMGiUZlwg-EmVSGkNEwp_WdOYn_FjNu_8y8TDBODE07rsWZ42euy9iXsir2Q_6X6-iRaHMfHC5YUi6H9cZ/s1600-h/020.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG1Xg6wHe4nAzs_ql3ckP7eEbRXLjZuhAGqatsvhY04dSlwdD3mxZjjPO3EJmMGiUZlwg-EmVSGkNEwp_WdOYn_FjNu_8y8TDBODE07rsWZ42euy9iXsir2Q_6X6-iRaHMfHC5YUi6H9cZ/s400/020.JPG" width="400" /></a>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-80105037659654409982010-01-28T20:45:00.004+01:002010-01-28T21:31:11.510+01:00Denemarken 2009<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOyQ51caJvGwAmq4KU724zIaqAt6AvC2vKUmu4BQuIs32L57vLoJc6-YlSDxwSoZzsCHNVX5YSyDgPKn3t_Czterk4RKIYSJmhqNl4OP-qWCoReQh-mX-HpP5xWQS155aracM1HYudYOtT/s1600-h/IMG_0049.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOyQ51caJvGwAmq4KU724zIaqAt6AvC2vKUmu4BQuIs32L57vLoJc6-YlSDxwSoZzsCHNVX5YSyDgPKn3t_Czterk4RKIYSJmhqNl4OP-qWCoReQh-mX-HpP5xWQS155aracM1HYudYOtT/s200/IMG_0049.JPG" width="200" /></a><br />
</div>Eind Juli 2009 was het eindelijk zo ver; aan het einde van een lange werkdag werd ik buiten opgewacht door mijn lieve vriend in onze auto: onze eerste gezamenlijke trip naar Denemarken kon beginnen!<br />
<br />
Ik had een week vrij genomen en was die gehele week al gespannen geweest. Zouden we niets vergeten in te pakken? Zou de auto het niet begeven onderweg? En vooral: hoe zou het zijn om mijn tante na al die jaren weer terug te zien?<br />
<br />
Hoewel ik helaas niet in Denemarken geboren ben, stroomt er voor 50% wel Deens bloed door mijn aderen.<br />
Op een dag, hier nog lange tijd vandaan, zal ik Nederland dan ook achter mij willen laten om daar een nieuw leven op te bouwen. Ik hou van het land; de ruimte, de natuur, de taal, de mensen.<br />
<br />
Op het moment dat wij de grens over reden voelden wij ons thuis komen. Het was diezelfde week dat Andries en ik dan ook samen besloten om er ooit te gaan wonen; een besluit dat we voor onszelf ooit al gemaakt hadden ver voordat we elkaar kenden.<br />
<br />
Ik zal onze bijzondere, uiterst gezellige rit naar het land nooit vergeten, maar vooral het laatste gedeelte ervan staat mij nog zo goed bij. Al die jaren had ik enkel e-mail contact met mijn Deense tante onderhouden, waardoor ik behoorlijk zenuwachtig was om haar terug te zien. Hoe oud zou ik geweest zijn voor ik er voor het laatst was? Ik had er enkel vage herinneringen van.<br />
<br />
Maar toen wij de oprit van haar prachtige landgoed opreden, waren mijn zenuwen als sneeuw voor de zon verdwenen. Wij kwamen midden in de nacht aan, doodmoe van de lange rit, maar keken onze ogen uit.<br />
Kleine kaarsjes waren neergezet langs de weg die ons richting haar gigantisch grote huis bracht.<br />
De weilanden die zich rondom het huis, de schuur en het bijgebouw uitstrekten leken tot aan de nachtelijke horizon te reiken.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVoTOi_Ug51OKN3vJJD2nUCzXFerF-vSwjgEUjCnA00xdjT6Bck1xO9o1o-K_FW1mZwnR3eIxoMKcrGklj0sPNqQo0hSI_rmpDvYhAo70S9mWXdpKRRb8NR1ZK1ylTClfLMNkv2LRH7jb7/s1600-h/P7010015.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVoTOi_Ug51OKN3vJJD2nUCzXFerF-vSwjgEUjCnA00xdjT6Bck1xO9o1o-K_FW1mZwnR3eIxoMKcrGklj0sPNqQo0hSI_rmpDvYhAo70S9mWXdpKRRb8NR1ZK1ylTClfLMNkv2LRH7jb7/s200/P7010015.JPG" width="200" /></a><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9pyMcbaiqpKYU0Oy7wDK8llCoY4sgpMgG225vjxRbXuVd1gYJBiRxC2i_P4lz496DWt2IddhuckxRyXO1tIITZRBpC87lHyHCIcydnOczfERtvFGF5ck4QeTVO7nbR_knfToQ8FBgp0fz/s1600-h/P7010018.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9pyMcbaiqpKYU0Oy7wDK8llCoY4sgpMgG225vjxRbXuVd1gYJBiRxC2i_P4lz496DWt2IddhuckxRyXO1tIITZRBpC87lHyHCIcydnOczfERtvFGF5ck4QeTVO7nbR_knfToQ8FBgp0fz/s200/P7010018.JPG" width="200" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Het is een prachtige vakantie geworden. Het weerzien met mijn familie -niet enkel mijn tante, maar tevens mijn oma was uiteraard een bezoekje waard- was ontroerend. We hebben enkele uitstapjes gemaakt naar onder andere "High Lake District", waar wij een rondvaart over een prachtig meer hebben gemaakt en de hoogste berg van Denemarken hebben beklommen in de verzengende hitte.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN6_X04CaauQ_lI4UQIj_DbD0Je2UlsjPxpvnwmmRpGoYM-hr2MajMx9SwVIVNocF-B23nQlFVEzlOmpQnxbsWcezaY0xjmvIc633THcPExZy_-rQwcXK_VyxaLx8Gd5_sPP01D_1fqD9q/s1600-h/IMG_0025.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN6_X04CaauQ_lI4UQIj_DbD0Je2UlsjPxpvnwmmRpGoYM-hr2MajMx9SwVIVNocF-B23nQlFVEzlOmpQnxbsWcezaY0xjmvIc633THcPExZy_-rQwcXK_VyxaLx8Gd5_sPP01D_1fqD9q/s320/IMG_0025.JPG" /></a><br />
</div><br />
Het is een heerlijke vakantie geworden die wij graag met kerst hadden over gedaan, wat mijn werk uiteindelijk helaas niet heeft toegelaten. Op dit moment kunnen mijn vriend Andries en ik ons echter verheugen op 20 Februari; de dag dat hij mij opnieuw voor mijn werk zal staan op te wachten en onze magische reis zich zal vervolgen.<br />
<br />
En dan maar wachten op de dag dat wij erheen rijden, maar dan nooit meer terug hoeven te keren.Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-61655676828563466702010-01-28T17:50:00.003+01:002010-01-28T17:53:36.239+01:00Doctor Zhivago<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVB0NmP8Xk9RiUZ9W-bxtaZMdyalyxhWdDD-z2ap9TwpyP0V6C4eIEcLol0t5izqKwIDgYJ4xL3h_Hyd3bMIFSqaj53keOVmBAkEXh-81RZmxgC6-OlY8_oc-jtl4L77nKo8plcNPwHg91/s1600-h/zhivago-20021.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVB0NmP8Xk9RiUZ9W-bxtaZMdyalyxhWdDD-z2ap9TwpyP0V6C4eIEcLol0t5izqKwIDgYJ4xL3h_Hyd3bMIFSqaj53keOVmBAkEXh-81RZmxgC6-OlY8_oc-jtl4L77nKo8plcNPwHg91/s320/zhivago-20021.jpg" /></a><br />
</div>Doctor Zhivago; het klassieke verhaal over de man wiens hart verscheurd werd door zijn liefde voor twee vrouwen.<br />
<br />
In 1965 is hier een 192 minuten durende film over uitgebracht welke ik nog niet heb gezien.<br />
Een personage in de luchtige romantische komedie "Must Love Dogs", welke ik wel degelijk bekeken heb, zag "Doctor Zhivago" iedere dag opnieuw.<br />
<br />
Na "Must Love Dogs" gezien te hebben, bedacht ik dat die Yuri Zhivago wel een zeer interessant personage moest zijn, wil iemand daar iedere dag opnieuw 192 minuten voor vrij maken.<br />
<br />
Nadat ik eerst had uitgezocht of de film eigenlijk wel bestaat, heb ik deze besteld. Echter niet de 192 minuten durende versie uit de steentijd, maar de remake uit 2002. Deze duurt 226 minuten.<br />
<br />
De film sloeg in als een bom.<br />
Het is de combinatie van de prachtige soundtrack, de romantiek, de wreedheid van vele waargebeurde feiten en de memorabele quotes die mijn hart onvoorwaardelijk veroverd hebben. Doctor Zhivago is voor mij niet enkel maar een favoriete film, maar een gedenkwaardig verhaal dat mij altijd bij blijft en op vele niveaus uitstijgt boven welke film of welk boek dan ook.<br />
<br />
Het verhaal speelt zich af gedurende de Russische Revolutie, wat ook voor minder romantische zielen een interessant decor vormt. Naast het verhaal van Yuri, die als dokter en poëet zijnde door het leven gaat met zijn vrouw en minnares, komen er regelmatig indrukwekkende scènes uit deze oorlog voorbij.<br />
<br />
In alle meedogenloosheid wat de neerwaartse spiraal in dit verhaal uitstraalt blijft Yuri Zhivago zo puur, kwetsbaar en liefdevol, dat iedere geboeide kijker vele van zijn theorieën en gedachten over het leven en de liefde zou willen overnemen.<br />
Het is een film waaraan je blijft denken tot weken na het zien ervan, waarna je hem opnieuw de DVD-speler inschuift en al even geboeid nogmaals gaat zitten kijken.<br />
<br />
Tegenwoordig heb ik tevens het eindelijk in het Nederlands vertaalde boek in de kast liggen, waar ik echter nog niet doorheen gekomen ben. Veel van de gebeurtenissen in de film zijn zo veranderd dat ik het verhaal nauwelijks herken. Tevens is het in een dergelijke schrijfstijl geschreven, vergelijkbaar met het boek "Lord of the Rings", dat het absoluut niet lekker weg leest.Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2494827578469524301.post-66236668084882925182010-01-28T15:11:00.007+01:002010-01-28T16:49:40.044+01:00Schaduwleven<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8K0hEKTDm47QeL5D6GQl_RqjOSW1Q-wguAf8Q9LSkYC7Gw7o4CsWYMyEH24bQRKSuWX6C4ArUY04N8eb7r07OACqw2PMfjixzGLslrQfs_VqTKEM9J0wcd6lDJ4KPA2z4iGGffynNXC61/s1600-h/Schaduwleven.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5431794644365898482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8K0hEKTDm47QeL5D6GQl_RqjOSW1Q-wguAf8Q9LSkYC7Gw7o4CsWYMyEH24bQRKSuWX6C4ArUY04N8eb7r07OACqw2PMfjixzGLslrQfs_VqTKEM9J0wcd6lDJ4KPA2z4iGGffynNXC61/s320/Schaduwleven.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: right; height: 320px; margin: 0 0 10px 10px; width: 200px;" /></a><br />
"Schaduwleven"; het intrigerende verhaal over het leven van Lydia Turner. <br />
<div><br />
</div><div>Vanaf het begin weet Erica James, succesvol maar voor mij tot voor kort onbekende schrijfster, de lezer te boeien met diverse onderwerpen die zelden iemand koud laten: romantiek, verlies, opgekropt verdriet en mishandeling.<br />
</div><div><br />
</div><div>Het verhaal begint in het heden, waarin algauw blijkt dat Lydia haar leven lang een groot geheim met zich mee draagt. <br />
</div><div>Door de originele wijze waarop Erica dit brengt, is de nieuwsgierigheid van de lezer algauw gewekt.<br />
</div><div><br />
</div><div>Ook later in het boek worden er op diverse manieren grotere en kleinere zaken achter gehouden voor de lezer, waardoor de neiging om tóch nog een hoofdstukje extra te lezen, steeds opnieuw de overhand neemt.<br />
</div><div><br />
</div><div>Het grootste gedeelte van het verhaal draait om Lydia's verleden, waar zij op dat moment vanuit het heden over aan het vertellen is. <br />
</div><div><br />
</div><div>De personages die hierin voorkomen lijken duidelijk uitgebreid uitgewerkt te zijn. Hun verschillende karakters en gedragingen zijn 'echt' en elk bijzonder intrigerend. <br />
</div><div>Van haar gemene grootouders, tot haar psychisch onstabiele moeder, en uiteraard haar grote liefde met zijn hippie-oom nemen de ademloze lezer onherroepelijk mee in Lydia's onzekere wereld.<br />
</div><div><br />
</div><div>Ik had mij van te voren voorbereid op een makkelijk weg te lezen flut roman, geschikt voor in de trein of bus in de vroege ochtenduren naar mijn werk, maar de realiteit bleek anders.<br />
</div><div>Erica's heerlijke schrijfstijl is wel degelijk makkelijk weg te lezen: ze vertelt precies het nodige, zonder onhandig lange zinnen of een vergezochte woordkeuze te gebruiken. <br />
</div><div>Toch is het verhaal dusdanig boeiend en op vele punten ook zwaar, dat ik het boek binnen een paar dagen tijd onder een dekentje op de bank in absolute stilte uit heb willen lezen. <br />
</div><div><br />
</div><div>Het is een boek waarbij je, na het afsluiten van ieder hoofdstuk, graag in de beschermende armen van je partner wilt kruipen, gelukkig geprezen met een beter leven dan dat van Lydia.<br />
</div><div>Tegelijkertijd is haar wereld degene waarin je toch ook graag weer wilt vluchten na een lange werkdag, en het stiekem ook best jammer vind dat er een dag komt waarop je het uit gelezen hebt. <br />
</div><div><br />
</div><div>Wie weet ga ik daarom op zoek naar Erica James' andere romans, hopende dat zij dit toch al prachtige verhaal misschien al eens overtroffen heeft.<br />
</div><div><br />
</div><div><br />
<div><br />
</div></div>Floortjehttp://www.blogger.com/profile/01283276473274528864noreply@blogger.com0