Pink Floyd - Wish You Were Here


"How I wish... How I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year.
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here."



"Pink Floyd" grijpt je en sleurt je mee in een wereld waar muziek een andere betekenis heeft. Of het laat je in de kou achter zonder je ooit nog een kans te geven.


"Deprimerend", heb ik het eens horen noemen. "The sound of my soul", heb ik er weleens over gelezen. 
Het raakt je, of het raakt je niet. Maar als het je raakt, begrijp je het. Begrijp je het niet, laat het alsjeblieft met rust. Vol onbegrip spreken over "Pink Floyd", is als het aanslaan van een snaar op een ongestemde gitaar. Deze gitaar kan niet 'een beetje' gestemd zijn. 
Nee, als de betreffende snaar gestemd is, is deze werkelijk geƫikt. Kippenvel. Het klopt gewoon. Je voelt het, je weet het. Je wilt het geluid niet meer verliezen.


"Remember when you were young, you shone like the sun.
Shine on you crazy diamond.
Now there's a look in your eyes, like black holes in the sky.
Shine on you crazy diamond.
You were caught on the cross fire of childhood and stardom.
Blown on the steel breeze.
Come on you target for faraway laughter, come on you stranger.
You legend, you martyr, and shine!


Enkel gereserveerd voor speciale avonden, staan een groot aantal albums van deze wonderlijke band op mijn ere-plankje. Het is geen muziek dat ik even op mijn MP3-speler knal en vrolijk luister in de bus, op weg naar mijn werk, starend naar mijn ijselijk neutrale medepassagiers.


Hoewel ik vele andere favoriete bands ken, met tevens kippenvel veroorzakende nummers, blijft "Pink Floyd" mijn thuisoord waar ik soms pas na maanden afwezigheid weer naar terug keer.
En ook dan weer kunnen enkel tranen in mijn ogen mij ervan verzekeren dat het nooit is weggeweest uit mijn hart.


Mijn laatste wens zou zijn geweest om een van hun grandioze live optredens meegemaakt te hebben, en in het speciaal mijn favoriete nummer live gehoord te mogen hebben, van het gelijknamige album als waar dit bericht om draait.


Maar desondanks zullen hun akkoorden nog regelmatig door mijn kleine huiskamer weergalmen, waar ik met een fictieve pijp vanuit mijn even fictieve schommelstoel, altijd gebiologeerd naar zal zitten luisteren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten