3 Januari 2009

Ellenlange verhalen over PHP, klachten over een laptop die niet naar behoren functioneerde, verslagen over een nieuw gekochte auto...

Het is wonderlijk dat ik deze redelijk onwelkome gast op mijn MSN-lijst niet direct verwijderd heb, of bij voorbaat zijn verzoek niet heb afgewezen, maar dit is hoe het is gegaan. Vanaf het allereerste begin.

Alles begon even na kerst en net voor oudejaarsavond.
Het had allemaal te maken met een feestje waar ik eigenlijk niet naartoe wilde gaan.
Het lag niet aan het feestje en ook niet aan de persoon die het feestje gaf -al was het niet verwonderlijk geweest als ik die avond niet met deze persoon door had willen brengen. Of welke avond dan ook. Maar dat terzijde. Hij had mij uitgenodigd voor zijn feestje, om een tot nog toe onbekende reden.
Ik had geen zin, omdat ik geen zin had in welk feestje dan ook. Het was net uit met mijn vriend, ik had liefdesverdriet en dreef rond in zelfmedelijden tot drie maanden nadat mijn meelevende ex mij al lang en breed vergeten was en een nieuw leven was begonnen.

Ik zat sikkeneurig achter mijn computer van 's middags tot vroeg in de ochtend mijn kostbare kerstvakantie te verdoen, wat wellicht de reden is geweest dat een beetje afleiding van de ene of andere slijmbal geen kwaad kon.
Andries  -de over PHP, laptops en auto's zeurende onwelkome gast- was een van de feestgangers die tevens aanwezig zou zijn op het feestje van oudejaarsavond. Zodat ik de overige gasten vast kon leren kennen, voor het geval ik toch wilde komen. Echter wilde ik niet komen, maar Andries zelf eigenlijk ook niet.
Dat was één ding dat wij gemeen hadden en voor dat moment wellicht het enige.

Voor mij werd het pas vervelend toen hij oudejaarsavond zelf met mij wilde doorbrengen op een ander feestje. Voor dit soort uitstapjes met een volslagen vreemde vond ik toch dat wij iets te weinig gemeen hadden, en ik sloeg het af.
Dat het uiteindelijk de liefde van mijn leven bleek te zijn op wie ik mijn slechte humeur botvierde en hem vervolgens een paar uur voor de gemaakte afspraak in de steek liet, had ik op dat moment niet willen bedenken. Ik bracht oudejaarsavond achter mijn laptop door. Alleen.

Dat schoot pas drie dagen later door mijn hoofd; even nadat mijn moeder het zo gehad had met mijn gedrag dat zij bleef aandringen eens een afspraak in te plannen met de vreemdeling waarover ik steeds mijn beklag deed tegen haar.
We gingen schaatsen; Andries en ik. Hij had geluk dat ik mijn telefoon op nam toen hij belde of ik al op het station was gearriveerd. Nog geen half uur daarvoor was ik nog in twijfel geweest of ik misschien niet moest komen opdagen. Maar ik kwam opdagen.

Hoewel wij beide nu van mening zijn dat we elkaar beter direct om de hals hadden kunnen vallen, ten huwelijk hadden kunnen vragen of gezegd zouden hebben dat we niet meer zonder elkaar konden, begon alles met een simpel "hallo!".
Ik stapte in zijn pas gekochte auto; een groene Peugeot 205. We keken elkaar aan, werden verliefd en besloten heel diep van binnen om nooit meer uit elkaar te gaan.

Nog geen paar uur later -uren waarin ik regelmatig geforceerd in zijn armen ben gevallen tijdens het schaatsen- gaven wij elkaar een kus op de bank in zijn appartement in Sassenheim. Ons geluk was bezegeld.

Een week later, zondag 10 Januari 2009, zijn wij mijn spullen op gaan halen en heb ik dit kleine huisje nooit meer onnodig verlaten.